Sądzisz, że istnieje formuła, która stosowana zgodnie z zasadami, pozwala osiągnąć upragnione cele? Autorzy “The 4 Disciplines Of Execution” wierzą, że tak i mają kilka ciekawych argumentów, którymi chcą nas przekonać.
To książka, która przyda się przede wszystkim menadżerom, liderom, którzy pracują z zespołami i chcieliby usystematyzować pracę nad celami. Autorzy książki słusznie zauważają, że bardzo często zespoły ponoszą porażki w realizacji celów, bo dają się ponosić wirowi codziennych zdarzeń i nie mają dobrych narzędzi do pracy z celami. The 4 Disciplines of Execution jest zatem swoistym opisem metody (4DX), która ponoć działa cuda 🤔
Co do samej metody to można ją podsumować w ten sposób:
- Act on Wildly Important – skupienie na najważniejszym celu (Wildly Important Goal), który będzie przejawiał się tzw. lag measure.
- Act on Lead Measures – stwórz metrykę, która pozwoli Ci śledzić postęp w drodze do głównego celu.
- Keep a Compeeling Scoreboard – zwizualizuj “wynik gry”, czyli zrób tak aby Twój zespół stale widział wynik (wygrywamy czy przegrywamy?).
- Create Cadence of Accountability – zaangażuj swój zespół m.in. poprzez cotygodniowe sesje, w których omówicie wspólnie wyniki i działania na przyszłe dni.
Na pierwszy rzut oka nie wydaje się to niczym wyjątkowym, ale diabeł tkwi w szczegółach. Uważam, że najciekawsze są w tej metodzie trzy elementy: lag measures, lead measures i scoreboard.
Lag measures przetłumaczyłbym jako “opóźnione miary” – są to wyniki naszych codziennych działań, których to wyników bezpośrednio nie kształtujemy na co dzień, stanowią one rezultat tego co robimy. Wyniki te zatem są opóźnione względem działań jakie podjęliśmy. Brzmi dziwnie? Zaraz będzie jaśniej.
Lead measures przetłumaczyłbym jako “miary prowadzące do celu” – w tym wypadku chodzi już o to co kształtujemy bezpośrednio, na co dzień. Lead measures zaprowadzą nas do lag measures. Lead measures powiedzą nam o tym czy realizujemy plan. To na lead measure powinniśmy skupić swoją uwagę, aby osiągnąć cel – to je też powinniśmy na bieżąco śledzić.
Najpierw pójdę 50 razy na siłownię (lead), aby mieć siłę by dźwignąć 200kg ciężar (lag). Chodzenie na siłownię mogę kontrolować i mam na to bezpośredni wpływ. Możliwość dźwignięcia 200kg jest owocem, który zobaczymy dopiero po jakimś czasie (założyliśmy, że po 50 treningach).
To oczywiście uproszczone i niekoniecznie idealne lead measures, ale teraz już chyba łatwiej to zrozumieć, prawda?
Ta rutyna widoczna w lead measures (regularne treningi) jest tym co nas przybliża do celu. Rutyna stanowi o zwycięskich bitwach, które przekładają się na wygraną wojnę. Autorzy w książce przytaczają mnóstwo przykładów zespołów, które skupiły się na pozornie nieistotnych czynnościach, stałych elementach ich pracy, które ostatecznie pozwoliły im osiągnąć cel. Przykład: pewna Pani w sklepie z butami generowała dużo większy wynik niż jej koleżanki i koledzy z pracy. Co robiła inaczej? Zamiast przynosić klientce 1 parę butów do przymierzenia i obejrzenia, przynosiła ich 4. Gdy wprowadzono to jako zasadę dla pozostałych sprzedawców, okazało się, że przychody poszły w górę i ostatecznie osiągnięto wielomiesięczny cel sprzedażowy.
Między lead measures i lag measures musi być związek – przyczyna -> skutek.
Oczywiście nie wystarczy wziąć dowolnej rutynowej czynności, mierzyć i będzie super. Trzeba umieć też dobrać odpowiednie lead measures.
Trzecim elementem opisanym w “The 4 Disciplines of Execution”, który mnie zainteresował jest tablica wyników. W posiadaniu dobrej tablicy wyników ważny jest psychologiczny element. Wg badań, na które powołują się autorzy “The 4 Disciplines Of Execution”, zespoły które nie wiedzą jaki jest wynik po prostu nie walczą tak jak zespoły, które go widzą. To samo dotyczy kibiców – na jednym z przytoczonych w książce przykładów, na stadionie popsuła się tablica wyników co miało wpływ na zaangażowanie zawodników oraz kibiców. Niby oczywista sprawa, ale jak często w codziennej pracy zapominamy o tym, aby zadbać o wizualizowanie wyników?
Podsumowanie
Ogólnie samą metodę oceniam dobrze. Jest całkiem ciekawa i myślę, że jest w niej dużo sensu i racji – szczególnie dotyczących lead measures, lag measures i tablicy wyników, które Ci przybliżyłem wyżej. Jak każdy model nie będzie pasowała wszędzie i nie rozwiąże każdego problemu, ale warto ją znać, aby mieć większą paletę narzędzi do pracy z celami.
Niestety sama książka jest przegadana. W tym co proponują autorzy “The 4 Disciplines of Execution” jest dużo dobrych treści, ale jeszcze więcej marketingu i lania wody niestety. Książka w praktyce mogłaby zostać pozbawiona 75% treści i nadal wyczerpywałaby temat. Dużą część stanowią historie wdrażania metody z sukcesem przez różne organizacje. No i dobrze, że są praktyczne przykłady, ale czemu jest tego tak dużo? Niektóre elementy są rozbijane na bardzo małe części, zupełnie niepotrzebnie. No i autorzy mocno promują swoje usługi konsultacyjne co też stanowi znaczną część książki.
Mimo tego, że książka jest w języku angielskim (nie widziałem nigdzie polskiego tłumaczenia) to czyta się ją szybko, bo styl jest dość prosty i zrozumiały. Układ, narracja są w porządku, więc łatwo się odnaleźć w treściach.
Sama metoda zatem to rzecz, która może być ciekawa dla każdego komu zależy na osiąganiu celów, szczególnie tych zespołowych. Nie gwarantuje sukcesu i ma też kilka elementów na wyrost, ale może warto spróbować czegoś nowego? Książka jest mocno przegadana, ale też nie trzeba jej przeczytać od deski do deski. Jeśli masz ją pod ręką to zerknij w pierwsze rozdziały – może Cię zainteresuje.
Ocena: 
Autorzy: Chris Mcchesney, Sean Covey, Jim Huling
Podtytuł: Achieving Your Wildly Important Goals
Język: Angielski
Rok wydania: 2012
Jeśli interesuje Cię tematyka pracy z zespołami i osiągania celów to może zainteresuje Cię także książka “Pięć dysfunkcji pracy zespołowej”, którą zrecenzowałem.
W poście użyto ilustracji: Designed by Freepik